کد مطلب:161319 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
آیا امام حسین دستور خصوصی برای قیام خود داشت
آیا قیام امام حسین علیه السلام معلول یك دستور خصوصی بود كه در خواب یا بیداری به آن حضرت الهام شده بود یا اینكه اینطور نبوده و هر كس دیگری كه جای حسین بن علی علیه السلام بود این كار را می كرد؟
پاسخ:
همانطور كه مكرر گفته و شنیده ایم، هدف امام احیاء اسلام بود و این كار برای هر مسلمان واقعی كه درد دین داشته باشد، مقدس و مورد احترام است و هر گاه شرایط آن وجود داشته باشد، كاری كه حسین بن علی علیه السلام كرد، مجددا صورت می گرفت.
عده ای بنابر توهم خود بخاطر اینكه مقام حسین بن علی علیه السلام را بالا ببرند، می گویند امام دستور خصوصی برای كربلا داشت و هیچ كس دیگر لیاقت این دستور را نداشت. ولی در حقیقت با گفتن این مطلب مقام آن حضرت را پایین آورده ایم و از اهمیت و قداست قیام حسینی - بدلایلی كه ذكر خواهیم كرد - كم كرده ایم.
اولا: اگر سیدالشهداء علیه السلام دستور خصوصی داشت، نمی توان او را مقتدا و امام تلقی كرد كه طبیعتا نمی توان برای آن حضرت «مكتب» قائل شد.
ثانیا: خود امام حسین علیه السلام در خطبه ی معروفش كه خطاب به سپاه حر ایراد شد،
فرمودند: «مردم! پیامبر خدا فرمود هر مسلمانی با سلطان زورگوئی مواجه گردد كه حرام خدا را حلال نموده و پیمان الهی را درهم می شكند، با سنت و قانون پیامبر از در مخالفت درآمده و در میان بندگان خدا راه گناه و معصیت پیش می گیرد، و آن مسلمان در مقابل چنین سلطانی با عمل یا با گفتار اظهار مخالفت ننماید، بر خداوند است كه این فرد را به همراه همان طغیانگر بر آتش جهنم وارد كند» [1] . آن حضرت در خطبه ی دیگرش پس از ورود به كربلا می فرماید: «آیا نمی بینید كه نه به حق عمل می شود و نه از باطل رویگردانی می شود؟ شایسته است در چنین محیط ننگین، شخص با ایمان و با فضیلت، فداكاری و جانبازی كند و به سوی فیض دیدار پروردگار بشتابد» [2] .
یعنی وظیفه ی هر مؤمنی چنین بود كه حسین بن علی علیه السلام كرد، نه اینكه فقط وظیفه ی امام باشد، آنهم بخاطر اینكه امام بود.
ثالثا: اگر امام حسین علیه السلام با راهنمایی مستقیم فرشتگان حركت كرده باشد، معنایش این است كه با عقل و تشخیص شخصی خودش قادر نبود وظیفه اش را تشخیص دهد.
رابعا: اینكه امام حسین علیه السلام از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «خداوند خواسته است تو را كشته ببیند»، [3] مراد مشیتی است كه شامل همه ی مسلمین می شود، نه اینكه اختصاص به امام داشته باشد. [4] .
بنابراین حركت امام از دستورات كلی اسلام بود كه خود استنباط و استنتاج نمود و با رأی روشن و صائب خود اقدام كرد.
پاسخ:
همانطور كه مكرر گفته و شنیده ایم، هدف امام احیاء اسلام بود و این كار برای هر مسلمان واقعی كه درد دین داشته باشد، مقدس و مورد احترام است و هر گاه شرایط آن وجود داشته باشد، كاری كه حسین بن علی علیه السلام كرد، مجددا صورت می گرفت.
عده ای بنابر توهم خود بخاطر اینكه مقام حسین بن علی علیه السلام را بالا ببرند، می گویند امام دستور خصوصی برای كربلا داشت و هیچ كس دیگر لیاقت این دستور را نداشت. ولی در حقیقت با گفتن این مطلب مقام آن حضرت را پایین آورده ایم و از اهمیت و قداست قیام حسینی - بدلایلی كه ذكر خواهیم كرد - كم كرده ایم.
اولا: اگر سیدالشهداء علیه السلام دستور خصوصی داشت، نمی توان او را مقتدا و امام تلقی كرد كه طبیعتا نمی توان برای آن حضرت «مكتب» قائل شد.
ثانیا: خود امام حسین علیه السلام در خطبه ی معروفش كه خطاب به سپاه حر ایراد شد،
فرمودند: «مردم! پیامبر خدا فرمود هر مسلمانی با سلطان زورگوئی مواجه گردد كه حرام خدا را حلال نموده و پیمان الهی را درهم می شكند، با سنت و قانون پیامبر از در مخالفت درآمده و در میان بندگان خدا راه گناه و معصیت پیش می گیرد، و آن مسلمان در مقابل چنین سلطانی با عمل یا با گفتار اظهار مخالفت ننماید، بر خداوند است كه این فرد را به همراه همان طغیانگر بر آتش جهنم وارد كند» [1] . آن حضرت در خطبه ی دیگرش پس از ورود به كربلا می فرماید: «آیا نمی بینید كه نه به حق عمل می شود و نه از باطل رویگردانی می شود؟ شایسته است در چنین محیط ننگین، شخص با ایمان و با فضیلت، فداكاری و جانبازی كند و به سوی فیض دیدار پروردگار بشتابد» [2] .
یعنی وظیفه ی هر مؤمنی چنین بود كه حسین بن علی علیه السلام كرد، نه اینكه فقط وظیفه ی امام باشد، آنهم بخاطر اینكه امام بود.
ثالثا: اگر امام حسین علیه السلام با راهنمایی مستقیم فرشتگان حركت كرده باشد، معنایش این است كه با عقل و تشخیص شخصی خودش قادر نبود وظیفه اش را تشخیص دهد.
رابعا: اینكه امام حسین علیه السلام از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «خداوند خواسته است تو را كشته ببیند»، [3] مراد مشیتی است كه شامل همه ی مسلمین می شود، نه اینكه اختصاص به امام داشته باشد. [4] .
بنابراین حركت امام از دستورات كلی اسلام بود كه خود استنباط و استنتاج نمود و با رأی روشن و صائب خود اقدام كرد.
[1] تاريخ طبري ج 7، ص 300 - كامل ابن اثير ج 3، ص 280 - مقتل خوارزمي ج 1، ص 234 - انساب الاشراف ج 3، ص 171.
[2] تاريخ طبري ج 7، ص 300 - مقتل خوارزمي ج 2، ص 5 - لهوف، ص 69 - مثيرالاحزان، ص 22.
[3] لهوف، ص 65.
[4] حماسه ي حسيني ج 3، ص 84 تا 87.